‘De leugen van Obama’
Deze column werd uitgesproken door Eddo Verdoner tijdens een bijeenkomst over de vluchtelingencrisis op 16 oktober 2015. Lees hier het verslag van die avond.
“De feminiene Nederlandse samenleving is geen partij voor de macho Islam.” Las ik ergens. We gaan hier teveel uit van eigen verantwoordelijkheid. We zijn lui en gemoedelijk, omdat we nooit meer iemand tegenkomen, die het echt nog moet verdienen. Iedereen is toch min of meer verzorgd? Dus laat ze maar komen die vluchtelingen. Zolang ze maar niet in onze buurt zitten. Er is hier in onze wijk al best wat criminaliteit. En ik heb trouwens twee dochters, zie je. Maar misschien op Kanaleneiland?
Elke samenleving, die vergeet dat alles van waarde weerloos is, gaat ten onder aan de roep van de demagogen. Tolerantie, naastenliefde, vrede, ze vergen legers om ze te bewaken. Maar niet alleen Nederland gaat eraan, ook Amerika. Een president die conflicten schuwt en een diep invasietrauma meesleept, kun je heerlijk dollen. Vraag maar aan Vladimir.
Obama sprak over zijn rode lijn. Hij zou de Syrische bevolking echt beschermen. Hij zei
I have, at this point, not ordered military engagement in the situation. (However..) We have communicated in no uncertain terms with every player in the region that that’s a red line for us and that there would be enormous consequences if we start seeing the use of chemical weapons. (20 Augustus 2012)
En toen gooide Assad zenuwgas op zijn eigenbevolking. 1400 mensen stierven in verschrikkelijke krampen een gruwelijke dood. Velen werden ernstig verminkt. En toen deed Obama … Want hij was toch de morele superieure leider van het westen, dus toen deed Obama.. Want hij was toch de man met de rode lijn! En toen deed Obama… niets.
Hoopvol keken de burgers nog naar de hemel gekeken. Er zou toch wel wat komen nu? De hele wereld keek toch mee? Gewoon wachten op Amerika en B52’s! Een beetje zoals Karremans dat deed in 95. Turend naar de blauwe hemel, wachtend op een F16 of zo..
Ik heb die persconferentie nog eens bekeken na dat bombardement. Obama loog gewoon. Keihard. Hij zei “After careful deliberation I have decided the US should take military action”. Weer keken de burgers naar de lucht. Iemand dacht al een drone te zien! Een predator of zo! Maar het bleek een vogel te zijn. Obama vertelde misschien wel een van de smerigste leugens die je kan vertellen. Hij zei tegen mensen in nood: Ik kom je helpen! Maar deed het niet. En toen kwam Vladimir. Beetje lullen over de afvoer van CW, plannetje op powerpoint zetten en weg was Obama. Terwijl de vatbommen op willekeurige woonwijken vielen, zei Obama nog iets over een diplomatieke oplossing en hij keek weer eens weg. Wat een onderhandelaars zijn die Amerikanen. De Syrian American Medical Society registreerde 31 separate chloorgas aanvallen tussen 16 maart en 9 juni dit jaar. Niemand heeft het meer over die gouden deal.
Vladimir stapte die dag poedelnaakt uit zijn Dacha. Hij deed een zonnegroet en belde Assad. Have you ever seen a Russian Bear on a horse, Bashar? A never mind, I’ll send you a picture. Listen I will set up an S300 surface to air missilebattery in Syria so the americans shove their no fly zone, where the sun dont shine. And then i will send my migs and bomb this american trained sad excuse for an army to pieces, ok?” “Don’t worry, we have another year or so, until Donald Trump becomes president.” En hij hing op.
En wij maar roepen dat Assad naar Den Haag moet. Geen oplossing met Assad! Maar ingrijpen ho maar. De Turken bombarderen ondertussen de PKK, de Iraniërs sturen duizenden manschappen uit de Revolutionaire Garde, de Russen hebben gewoon tanks op de grond en de Hezbollah heeft zo ongeveer zijn hele leger in Syrië zitten. Nu is ingrijpen inderdaad te laat. Veel vluchtelingen zeggen eigen schuld, dikke bult. Had je maar wat moeten doen. Regelen die opvang, stelletje softies. Dan komen we hier wel wonen.
In die slappe samenleving van ons. Die kan dit natuurlijk helemaal niet aan. Aan de linkerkant buitelen mensen over elkaar heen om vluchtelingen welkom te heten, met een koele tent en een warme hap. Maar aan de rechterkant staat Pegida inmiddels in onze straten te schreeuwen. Alle verschillen die er waren worden nu uitvergroot. En iedereen is bang. Vooral onze vroegere kiezers. U weet wel, de arbeiders. Want ze komen voor hun banen in aanmerking, voor hun huizen, ze rijden in hun bus, en leren straks op hun school. En doen wij dan nog steeds wat we altijd doen? Vallen we over elkaar heen van sympathie en mededogen maar weigeren we opvang in ons witte dorp? Of zetten we de schouders eronder en verdelen we het eerlijk over het land. Sober, maar volwaardig en winterproof. Met in de ene hand een deken en in de andere hand een integratiecursus schelden op de Nederlandse bondscoach.
Bush zei ooit; You’re either with us or against us. Erg zwart wit en bekrompen. Maar zo zijn wij PvdA’ers soms ook! Als je twijfel uitspreekt over de komst van zoveel vluchtelingen, ben je al gauw verdacht. Je wordt als modern links persoon geacht pro vluchteling te zijn. Die polarisatie komt vooral door de PVV. Ik zou graag pleiten voor wat realisme. Ja de vluchtelingen verdienen het beste wat we ze kunnen geven. Dat is onze plicht. En ja, er zijn ook serieuze punten van pijn en zorg onder de mensen in buurten waar ze komen te wonen. En wij beloven die niet zomaar weg te wuiven.
