In memoriam: Jetty Leijenaar (1934-2020)

Wij ontvingen het verdrietige bericht dat oud-raadslid Jetty Leijenaar op 7 juni overleden is.

Wij verliezen in haar een krachtige, bewogen en zeer betrokken partijgenote die veel voor Utrecht en Utrechters betekend heeft. 

Drie Utrechtse partijgenoten delen hun herinneringen aan Jetty met ons. 

Marka Spit 

Op 7 juni 2020 overleed Jetty Leijenaar. Door de huidige Corona ellende is een herdenking in ruimere kring niet mogelijk. Dit is verdrietig, want Jetty zou het verdiend hebben om in aanwezigheid van veel partijgenoten te worden herdacht.
Ze heeft veel voor Utrecht betekend. En voor de Utrechtse fractie in de jaren ‘90.
Jetty is directeur geweest van een Utrechtse instelling voor (ex)daklozen. Deze betrokkenheid met de maatschappelijke omvang heeft ze in haar raadswerk duidelijk laten doorklinken. Ze was een bevlogen woordvoerder op dit terrein. De Utrechtse raadsfractie heeft naast haar inhoudelijke inbreng veel steun gehad aan Jetty’s organisatorisch vermogen. Jetty bracht rust, wist goed waar het heen moest en kreeg veel voor elkaar. En dat zonder stemverheffing!
Wat het werken met Jetty ook erg prettig maakte was haar gevoel voor humor.

Voor mij persoonlijk was het een leuke verrassing dat we fractiegenoten werden. Ik had haar eerder leren kennen, omdat we eind jaren ‘70 samen in het landelijk bestuur van de Rooie Vrouwen hadden gezeten. Een roerige tijd. En net als het gemeenteraadswerk een periode met heel, heel veel vergaderen…..

Van en naar al die vergaderingen reisden Jetty en ik veel samen. Naar de Het PvdA kantoor in Amsterdam. En later samen op de fiets vanaf het stadhuis naar de Smeebrug.
Er viel dan natuurlijk altijd veel te evalueren. Mensen en standpunten werden nog eens uiteengerafeld. En dit alles wel met onnoemelijk veel geschaterlach!

Mensen die je ‘in de politiek’ en ‘in de PvdA ’ leert kennen, maak je op een heel bijzondere manier mee. Dat is aan buitenstaanders bijna niet uit te leggen. Als een bestuursperiode of raadsperiode eindigt, neem je afscheid  van mensen waar je veel mee bent opgetrokken en veel mee hebt beleefd.
Ik denk dat ik met Jetty bovengemiddeld veel beleefd heb. Ze is iemand aan wie ik blijvend een goede herinnering bewaar. 

Hans Spekman

Och Jetty, ik hoorde van je dood zittend op een rooie stoel die ik ooit van je heb gekregen. Je had nieuwe stoelen gekocht en zocht een goede bestemming voor de oude. Ik heb ze nog en denk dan ook regelmatig aan je, al is het soms maar even. We kwamen samen in 1994 in de gemeenteraadsfractie. Ik als broekie en jij als ervaren vrouw van 59. Je was directeur in de crisisopvang, je zat in het bestuur van de Rooie vrouwen en noemde jezelf een oudere feministe. Met gelijkwaardigheid als uitgangspunt wilde je dat de partij vooral actief was in de verdeling van kennis, macht en inkomen. Het was soms woelig in de fractie. Jij bracht rust, vanuit persoonlijke warmte gecombineerd met inhoudelijke scherpte. Bij jou thuis aan de Justus van Effenstraat was het altijd goed: je hield van gezelligheid maar je bracht het ook. Eén van mijn eerste nederlagen in de fractie ging over de uitkering voor dak- en thuislozen. Ik wilde een hogere uitkering en meer vertrouwen in de uitvoering van de regeling voor de dak- en thuislozen. Ik kreeg het niet voor elkaar. Er kwam wel een compromis. Het werd beter, maar slikken kon ik nog niet. Jij hielp me slikken. Je liet me inzien wat de winst was en kwam met je kenmerkende verhaal van de politiek als zaak van kleine stapjes. Je pleitte al voor een hard en sociaal beleid voordat het in was. Je was ook, met mij, een sterke bondgenoot van het Hof van Eden. Een prachtige plek waar belangrijk werk wordt gedaan. Maar ook een club die door de meeste mensen niet serieus werd genomen en weggezet als een club van rare alternatievelingen. De laatste keer dat ik je sprak was in het dagcentrum in Utrecht Oost op steenworpafstand van het Hof van Eden. Ik zal je missen Jetty. Gisteren heb ik extra lang op je rooie stoel gezeten. 

Rinda den Besten 

Ik ken Jetty uit de fractie 2001-2006. Als ik aan Jetty denk, denk ik aan een echte sociaal-democrate. Begaan met de stad, met ongelijkheid, met de vrouwenzaak, onvermoeibaar en heel fel als het moest. Ook herinner ik me haar onbedaarlijke schaterbuien en glimmende ogen als ze ergens door begeesterd was. Ze koos haar onderwerpen zorgvuldig, liet zich niet gek maken, maar liet ook niet los.
Grappen maken, ook vaak ten koste van zichzelf (vanwege haar leeftijd, haar lengte of wat dan ook) kon ze als de beste.

Ik leerde Jetty kennen toen ik net in de fractie kwam, zij nodigde me direct bij haar thuis uit, nam alle tijd om zaken aan me uit te leggen en nam het raadswerk uiterst serieus. Toen ik vice-voorzitter werd van de fractie vergaderden we vaak bij haar thuis, met thee en koekjes. Zij werd ziek in 2004 en ik nam haar plek als fractievoorzitter over. Toen ze hersteld was en weer terugkwam, stimuleerde ze me om het fractievoorzitterschap te blijven doen, met haar als achterwacht. Wij waren (veruit) de jongste, en (veruit) de oudste in die fractie, dat schiep een band en daar hadden we lol om. We hebben met veel plezier samengewerkt, haar rust en senioriteit waren in die turbulente jaren voor ons als partij en als fractie van grote waarde. Ik denk met warmte aan haar terug.