Het eerlijke antwoord: geen idee.
Op Wereld Daklozendag staan we stil bij alle mensen die zonder dak of thuis zijn. In Utrecht werken veel mensen en organisaties dagelijks hard om mensen zonder dak of thuis te ondersteunen. Maar om hoeveel mensen gaat dat dan eigenlijk? PvdA-raadslid Ilse Raaijmakers vroeg vorige week aan de wethouder of de gemeente goed in beeld heeft hoeveel dakloze mensen er in onze stad zijn. Dat bleek niet zo te zijn. De gemeente schat dat er ongeveer 3000 mensen dak- of thuisloos zijn in onze stad, maar daarvan is slechts iets meer dan de helft in beeld bij organisaties. Het kunnen er in totaal dus veel meer zijn.
En die kans is groot. In Utrecht zien we dat opvangorganisaties overlopen met mensen die hulp nodig hebben. We zien dat het aantal dakloze mensen op straat toeneemt. Dat meer en meer mensen niet over een absolute basis van bestaanszekerheid beschikken: een vast dak boven het hoofd.
Hoe kan dat dan? De manier van tellen van de gemeente (en het CBS) houdt niet goed rekening met mensen die wel onder een dak slapen, maar dan steeds ergens anders. Bijvoorbeeld bij vrienden, of in leegstaande panden. Zij hebben geen thuis en lopen risico om op straat te belanden. Er zijn ook mensen die door betalingsachterstanden hun dak dréigen kwijt te raken. Dakloze vrouwen en minderjarigen zijn slecht in beeld.
Die mensen zijn allemaal kwetsbaar. Bovendien: goed beleid begint bij weten waar je het over hebt. En dat weten we nu niet. Daarom roept de PvdA op om nauwkeuriger in beeld te brengen wie er in onze stad geen veilig thuis heeft.
Door het zachte weer zou je het bijna vergeten, maar de winter staat weer voor de deur en om ervoor te zorgen dat geen enkele Utrechter op straat slaapt moeten we nú handelen. Dat begint met weten wié er risico loopt om het koude weer op straat te moeten overleven.
De PvdA wil daarom: genoeg opvang voor iedereen en écht iedereen in beeld.
