EU-blog: Feniks

“Europese verkiezingen? Daar weet ik te weinig van hoor!”,hoort het campagneteam regelmatig. Daarom iedere week: de EU voor dummies. Een stoomcursus over wat ‘die lui in Brussel’ nu eigenlijk uitspoken, zodat je vol vertrouwen en goed geïnformeerd op 22 mei naar de stembus wandelt.

Feniks

Met de verkiezing van de ‘vrouw met de baard’ (of de ‘man met de baard in een jurk’) als winnaar van het Eurovisie Songfestival breekt ook de laatste fase van onze verkiezingscampagne aan. Hoe halen we die ‘douze points’ binnen voor de PvdA terwijl het eerder herfst dan lente lijkt en de posters bijna de plakborden af drijven alvorens ze goed en wel vast zitten? Hoe doen we dat dan? Gewoon: doorplakken, rozen uitdelen en het gesprek blijven aangaan over Europa, desnoods in zuidwester.

Het is nu eenmaal ook taaie kost, dat hele Europa. Het systeem van besluiten nemen met een Europese Commissie, –Raad en –Parlement is ingewikkeld en duurt lang. Debatten in het Parlement zijn alleen spannend voor de ingevoerde fijnproevers. In plaats van bij iedere tweet van Wilders driftig naar de interruptiemicrofoon te kachelen, werken Europarlementariërs vaak jaren aan één of ander supertechnisch rapport, buiten het beeld van de media. Pogingen om het allemaal wat interessanter te maken, zoals de recente debatten tussen de ‘Spitzenkandidaten’ van de grote Europese fracties, leveren nog minder enthousiasme op dan een liedje over het verlangen naar een snor (la France: ‘deux points’).

Betekent dit dat je dan maar thuis moeten blijven op 22 mei? Dan zou je in ieder geval de komende vijf jaar je mond moeten houden als het weer eens gaat over het ‘democratisch tekort’ van Brussel. Wil je niet meer of minder, maar een ander en socialer Europa? Dan niet op de bank zitten knorren, maar hup naar die stembus, met plu op of factor 30.
En dan maar hopen dat de opkomst bij de verkiezingen doet wat La Wurst zingt: ‘rise like a phoenix.’