In memoriam Wil Velders-Vlasblom (1930-2019)

Ons bereikte het droevige bericht van het overlijden van Wil Velders-Vlasblom. Wij verliezen een strijdlustige partijgenote, de eerste vrouwelijke wethouder van Utrecht, die enorm veel voor de sociaal-democratie heeft betekend.

Wil werd geboren op 2 mei 1930, een dag na de Dag van de Arbeid, in Schiedam. Ze groeide op in de havenarbeidersstad Rotterdam. Ze kwam uit een arbeidersgezin met vijf kinderen. Haar vader, lid van de SDAP, was koperslager bij een scheepswerf. Ze hadden het niet breed thuis. In 1943 werd de Mulo waarop ze zat gebombardeerd waardoor ze haar schoolopleiding nooit heeft kunnen afmaken. In de Hongerwinter dreef de honger hen naar de Achterhoek.

Na de oorlog ging Wil werken bij een elektriciteitszaak. Ze trouwde en ging in 1950 met haar man in Utrecht wonen. In 1969 kwam ze voor de PvdA in de gemeenteraad van Utrecht. In 1974 werd ze de eerste vrouwelijke wethouder van deze stad. Ze zou 3 periodes, tot 1986, wethouder blijven. In een interview uit 2017 zei ze daar over: “Het was een roerige ambtsperiode maar ik kijk met trots terug op wat we bereikt hebben. De oude wijken zijn weer vitaal met een gemengde bevolking van jong en oud.”

Na haar wethouderschap werd Wil burgemeester van Beverwijk. Ze bleef burgemeester tot haar pensioen in 1995. Wil was daarnaast een actief partijlid, o.a. bij de “Rooje Vrouwen”. Ze bleef tot aan haar overlijden actief in de PvdA Ouderenwerkgroep.

Wij herdenken Wil met trots en willen haar familie en vrienden veel sterkte toewensen.

Hieronder halen partijgenoten herinneringen op aan Wil:

Rinda den Besten: “Een mooi mens is niet meer… “

Toen ik net geboren was, werd Wil de eerste vrouwelijke wethouder van Utrecht.
In de 25 jaar dat ik rondloop bij de PvdA in Utrecht, was Wil er altijd. In de ALV, bij de Ouderenwerkgroep, de buurt, de 1 mei-viering, de Nieuwjaarsborrel en – helaas steeds meer – als we afscheid moesten nemen van iemand.

En nu nemen we afscheid van haar. Een positieve, bevlogen en kundige vrouw is er niet meer, en dat is verdrietig. Tegelijkertijd, zoals ze zelf al zegt op haar rouwkaart, ‘Ik heb een mooi leven gehad’; 88 jaar geknokt maar ook kansen gekregen, en altijd geprobeerd om kansen weer door te geven aan anderen en zorgen dat iedereen het goed kreeg.

Wil was actievoerder, raadslid, bestuurslid, wethouder, en burgemeester. Een vrolijke, harde werker, enorm betrokken bij stad, de mensen om haar heen, en supertrots op haar familie en (klein)kinderen. En ze ging met haar tijd mee, via Facebook werd bijvoorbeeld iedereen altijd nog warm gefeliciteerd door Wil. Voor mij persoonlijk was Wil een geïnteresseerde en bevlogen inspirator. Als echte ‘Rooje Vrouw’ streed zij altijd voor de positie van vrouwen, zeker ook in de politiek, en had ze specifieke aandacht en altijd een hart onder de riem, of goed advies, voor ons vrouwen in die posities.

Tot op hoge leeftijd was zij betrokken bij de PvdA Utrecht maar ook de landelijke politiek volgde ze op de voet. Haar interesse, haar scherpte, doorvragen, immer Rotterdamse tongval, maar ook haar klaterende lach … ik zal haar nooit vergeten.

Aad Burger: “Strijdvaardig en bekwaam”

Strijdvaardig en bekwaam. Toen ik in de raad zat, was zij 5 jaar raadslid, 12 jaar wethouder in Utrecht, burgemeester in Noord-Holland. Soms fel, maar ook bereid daarvoor spijt te betuigen als ze dat nodig vond. Na terugkeer in Utrecht trouw en actief lid van de PvdA Ouderengroep. Een echte doorzetter, we zullen haar missen!

Marleen Haage: “Een dijk van een zuster”

“21, 22, nee, ook geen meerderheid.” Tellend als een meikever zat Wil naast me.  Op een frommelpapiertje de verkiezingsuitslag. Verlies voor de partij, maar welke coalitie er nog wel mogelijk was rekende ze uit. Geroutineerd en met een lach. Volhouden moest ik, als secondant van de lijsttrekker mee onderhandelen. De partij niet aan de kant laten zetten. Wil steunde de fractie, was er op alle bijeenkomsten en steunde vooral de jonge vrouwen in de partij. “Niet alle vrouwen zijn je zuster” leerde ze me ook. Afgelopen week zijn we een zuster verloren… een dijk van een zuster die altijd voor ons klaar stond.

Agnes Jongerius: “Ze heeft veel voor de vrouwenzaak betekend”

“Altijd bereid tot steun. Toen ik twee jaar geleden gevraagd werd om de kandidatenlijst op te stellen in Utrecht, ben ik bij haar langs geweest. Ze had haar hele boekenkast langs gelopen. Om met mij over de valkuilen en uitdagingen te praten.

Zij heeft mij/ons geholpen met het op poten zetten van Women Inc. Zij was voorzitter van de club die het fonds beheerde dat ontstaan was bij de verkoop van het pand van de scholing van rode vrouwen. Bij elke bijeenkomst van Women Inc. zat ze altijd op de eerste rij. De stichting heette de stichting de Born. Wil was steeds op zoek naar een jonge generatie vrouwen die, in een andere vorm, de strijd voor verheffing van vrouwen opnieuw vorm gaf. Enorm knap dat zij niet de lijn ‘als vrouwen deden wij het anders’ volgde maar juist nieuwsgierig bleef naar jongere vrouwen.”

Hans Spekman: “Diep rood, mooi rood”

Wil beschouwde ik als politieke moeder. Een sterke, ervaren, scherpe en warme vrouw met een groot rechtvaardigheidsgevoel. Ze was betrokken bij mijn start als politicus en was ook aanwezig bij mijn vertrek als voorzitter van de PvdA. Nooit zo nodig op de voorgrond maar altijd aanwezig. Niet veroordelend maar raadgevend en rood, diep rood, mooi rood.

Wilt u ook herinneringen aan Wil Velders-Vlasblom delen? Mail ze naar [email protected]. Deze zullen we aan de familie aanbieden.