Hoe kunnen we mensen in armoede het beste helpen? Daar gaat het vandaag over in de gemeenteraad. De PvdA wil dat de gemeente haar armoederegelingen zoveel mogelijk inzet op kinderen in armoede. Door op deze manier ongelijk te investeren voor gelijke kansen zorgen we er niet alleen voor dat alle kinderen in Utrecht kunnen meedoen, maar pakken we ook de grondoorzaken van armoede aan en voorkomen we dat we op latere leeftijd pleisters moeten plakken.
Kinderen die opgroeien in armoede lopen namelijk het risico om op latere leeftijd zelf in armoede terecht te komen. Ze ervaren vaak meer stress, bijvoorbeeld doordat er te weinig geld of woonproblemen in het gezin zijn. Door deze stress kunnen ze zich minder goed concentreren op school; hun hoofden zitten al helemaal vol, met een grotere kans op leerachterstanden en onderpresteren. Op latere leeftijd kan dit zich vertalen in een grotere kans op werkloosheid, armoede of dakloosheid.[1] Deze zogenaamde intergenerationele armoede (dat betekent dat kinderen van mensen in armoede zelf later ook in armoede komen te leven) kunnen we doorbreken door te investeren kinderen. De armoederegelingen van de gemeente moeten er daarom zoveel mogelijk op gericht zijn om huishoudens met kinderen te bereiken.
Bestaanszekerheid was het grote thema tijdens de campagne voor de Tweede Kamerverkiezingen, maar helaas komt daar in de praktijk nog weinig van terecht. De gemeente Utrecht investeert heel veel in armoedebestrijding en we zijn er trots op dat we vaak net wat meer doen dan van landelijke regels. Is dat genoeg? Nee, daarvoor is het Rijk nodig. Het minimumloon, de toeslagen en de uitkeringen moeten hoger.
Binnen alles wat de gemeente zelf kan doen, is een focus op kinderarmoede is de beste keuze. Door de kansen voor alle kinderen te vergroten, pakken we ook armoede op de lange termijn aan.
[1] Alliantie Kinderarmoede, De nieuwe handreiking ‘Omgaan met armoede op scholen’ staat online | Nieuwsbericht | Gelijke kansen (gelijke-kansen.nl)
