27 november 2017

Lijsttrekker Rick van der Zweth trapt campagne af met bevlogen speech

Op 7 november koos de Algemene Ledenvergadering van de PvdA Utrecht Rick van der Zweth tot lijsttrekker. Dit is de toespraak waarmee Rick het lijsttrekkerschap aanvaardde en de campagne officieel opende.

Dank dat jullie mij accepteren als lijsttrekker.
Ik zie veel bekende, maar ook wat minder bekende gezichten in de zaal. Ik ben nu ruim 8 jaar actief in de partij en in Utrecht maar ken natuurlijk lang niet iedereen. En andersom jullie mij ook niet. Daarom vertel ik graag wat over mezelf, waar ik vind dat de campagne over moet gaan en over de stijl die ik voor ogen heb. Straks tijdens de borrel, de komende maanden tijdens de campagne zelf en daarna als raadslid in een hopelijk grote PvdA-fractie, hoop ik ook te horen wie jullie zijn en wat jullie vinden.

Langs elkaar leven
Ik werk voor een bank, niet de eerste plek waar je een linkse PvdA’er verwacht maar het is wel voor onder andere de ASN bank. Daar ben ik gaan werken na mijn studie bestuurskunde, waarvoor ik In 2009 naar Utrecht kwam. Als ik vertelde waar ik vandaan kwam zeiden mensen: “oh Rotterdam dat is toch zo’n lelijke stad.” Vaak gevolgd door de toevoeging dat Utrecht wel echt mooi is. Natuurlijk snap ik echt wel wat mensen bedoelen en dat ze anders tegen de Koopgoot aan kijken dan tegen de Dom. Maar: Rotterdam gaf me wel meer het gevoel dat die niet altijd even mooie stad van iedereen is. Hier in Utrecht zag en zie ik nog steeds dat verschillende groepen Utrechters langs elkaar heen leven. Ik woon in Hoograven en ik vind het tekenend als ik over de Jutfaseweg, langs Rotsoord fiets. Aan de ene kant van de Vaartsche Rijn drinken en darten volkse Utrechters in café Cobus en Ons Honk. Aan de andere kant, hemelsbreed ongeveer 50 meter, komt het nieuwe Utrecht samen om te drinken bij Klein Berlijn of te eten in de Watertoren. Daar zie je de tweedeling fysiek voor je.

Tweedeling
En dat is niet de enige plek in de stad waar het gebeurt. Ik zie te weinig ontmoeting, te weinig uitwisseling, te weinig samenleving. Wijken als Overvecht en Kanaleneiland bestaan voor bijna 80% uit sociale huurwoningen. In andere wijken is het percentage soms nog geen 20% Het zijn gescheiden werelden. Er is weinig contact tussen mensen in het ene type wijk en het andere. Die tweedeling baart me zorgen.
De tweedeling zit hem ook in perspectief en kansen. De levensverwachting in Tuinwijk is 12 jaar hoger dan die in Overvecht, terwijl er nog geen kilometer tussen zit. Dat is onacceptabel, helemaal omdat Utrecht rijker dan ooit is. De politieke keuzes die we maken moeten gaan over hoe we de tweedeling aanpakken. Hoe zorgen we ervoor dat mensen betaalbaar en goed kunnen wonen? Wat doen we om ervoor te zorgen dat armoede in een rijke stad wordt uitgebannen? Is goede zorg voor iedereen toegankelijk, en niet alleen voor degenen die het kunnen betalen? De antwoorden op die vragen, daar draait politiek om en daar moet de campagne wat mij betreft over gaan.

Mensen of prestigeprojecten
De afgelopen vier jaar was er te vaak aandacht voor de verkeerde dingen. Het college van D66, GL, VVD en SP maakte meer dan eens keuzes waar de doorsnee Utrechter weinig aan heeft. Waar geven we als stad geld aan uit? Investeren we in goede armoederegelingen en het bevorderen van werkgelegenheid, of pompen we geld in prestigeprojecten van D66 met een hippe, Engelse naam. Het zijn lang niet altijd slechte ideeën maar waar komt het voor in de plaats? In plaats van start-ups en scale-ups kun je ook wat doen aan de werkgelegenheid in onze wijken met een bovengemiddeld hoge werkloosheid. In plaats van citymarketing om de stad internationaal op de kaart te zetten kunnen we het geld ook in de stad zelf steken. Het college wil de Vuelta naar Utrecht halen maar van dat geld hadden we de sporthal in Hoograven misschien wel open kunnen houden. Kiezen we voor een woontoren met begroeiing – een “verticaal bos” – in het Healthy Urban Quarter in het stationsgebied, of kiezen we voor een sociale en gemengde wijk?

Stijl
Het is haast vanzelfsprekend dat de PvdA zich verzet tegen tweedeling, ongelijkheid en armoede. Ik weet zeker dat de meeste Utrechters deze idealen met ons delen. Maar het is niet vanzelfsprekend dat Utrechters ook weten wat we doen en waarom we dat doen. De partij en dat geluid moeten luid hoorbaar en duidelijk zichtbaar zijn, zodat Utrechters weten wat ze aan de ons hebben. Het is nodig dat we ons eigen linkse geluid laten horen. In de gemeenteraad en daarbuiten.

Linkse samenwerking
Om met de stad een andere richting in te slaan, zullen we moeten samenwerken. In de raad vooral met onze vrienden op links: SP en GL. Ik hoop dat we voor de campagne echt is begonnen goede afspraken kunnen maken over linkse samenwerking, zoals dat ook landelijk gebeurt. Dit neemt niet weg dat er wel degelijk verschillen zijn. GroenLinks is als het erop aankomt meer groen dan links. Woningen aan de Croeselaan waar mensen met veel plezier wonen, worden gesloopt ten koste van een parkje. Daar zit echte pijn voor de bewoners en daar verschillen we van GroenLinks.
Desondanks is er meer dat ons met GL en SP bindt dan ons verdeelt.

Vernieuwing
We gaan de campagne en raad in met veel vernieuwing in de fractie. Dat past goed bij het frisse linkse geluid dat Utrechters de komende tijd van de PvdA mogen verwachten. Ik vind dat we moeten focussen op de dingen die er echt toe doen. Zoals ik al zei: in eerste instantie een gemengde stad, voldoende betaalbare woningen en de bestrijding van armoede.

Nieuwe fase
In de opmaat naar de verkiezingen sluiten we vanavond de fase af waarbij het ging over wie lijsttrekker wordt. We nemen afscheid van Gadiza, Ruben, Bouchra en eerder al Marleen. Raadsleden die 8 of 12 jaar keihard hebben gewerkt om de stad voor iedereen socialer, beter en mooier te maken.
Vanavond luidt ook een nieuwe fase in en dat is de fase waarin we ons klaar moeten gaan maken voor de campagne die in het nieuwe jaar echt losbarst. Stijn en Matthijs zijn daar achter de schermen al enorm druk mee. Ik hoop de komende tijd samen met jullie te werken aan een campagne waar we trots op kunnen zijn.